به نقل از «خبرآنلاین»

آغازی بر بازگشت مهدویان؟!

تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۷۵۵۴۶

هم‌میهن نوشت: در هر قسمت از فصل اول سریال زخم کاری، خون در بدن اثر جاری می‌شد و تپش در سریال بالا می‌گرفت و همین مسئله باعث می‌شد تا مخاطب گیر و گرفت‌های احتمالی‌اش با فیلمنامه، ریزه کاری‌های داستانی و چفت و بسط منطقی رخدادها، سر و شکل پردازش شخصیت‌ها را کمتر مورد توجه قرار دهد و با سریال همراه شود. البته که این ویژگی همیشگی جاری در آثار مهدویان بوده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مهدویان که فیلمسازی را از روایت بازسازی شده رخدادهای مستند آغاز کرده است. یکی از ویژگی‌های شیوه فیلمسازی مهدویان سراغ گرفتن از سوژها و موقعیت‌های ملتهب تاریخی بود. اما چرا؟ بعدتر و با مرور مجموعه آثار او جوابی قابل اعتنا پیش رو قرار می‌گیرد. مهدویان به درستی فهمیده که ایده‌ای که قابلیت تبدیل شدن به سینما را داشته باشد، باید جان و رنگ و تپش داشته باشد. باید به اصطلاح خون داشته باشد. باید در بطن روایتش فراز و فرود حسی و تپش قلب و نبض را برای مخاطب به همراه بیاورد. باید توان درگیر کردن روان و احساس مخاطب و ایجاد هیجان داشته باشد. باید شخصیت‌هایی داشته باشد که هم در شیوه داستان‌پردازی و شخصیت‌پردازی و هم اجرای بازیگر مخاطب را به همدلی و همراهی وا دارد. حتی برای لحظه‌ای یا دقیقه‌ای. این همان ویژگی است که بعدتر مهدویان در سینمای داستانی‌اش هم سراغ آن را گرفت و با فراز و فرودهایی آن را دنبال کرد.

فصل دوم سریال زخم کاری اما تا پیش از رسیدن به نیمه داستان تجربه موفقی در کارنامه مهدویان به حساب نمی‌آید. به دلایل مختلف. چرا؟ به یک دلیل مهم و آن اینکه حیف است که مهدویان خودش را فراموش کند و به ورطه ساده پسندی و ساده‌سازی و سری‌سازی بیفتد. مهدویان ماجرای نیمروز یک و ایستاده در غبار را فراموش نکنیم. در دوازدهمین قسمت از فصل دوم سریال زخم کاری، به نظر می‌رسد رگه‌هایی از مهدویان جرئتمند و طغیان‌گر در حال نمایان شدن است. این مسئله را از چه منظر می‌توان جویا شد؟ آنجا که مهدویان طفره نمی‌رود، مستقیم سراغ اصل ماجرا می‌رود و ابایی از قربانی کردن شخصیت‌ها و تا پای مرگ و نیستی کشاندن آن‌ها ندارد. از این منظر که ترسی از گنجاندن ایده‌های جنون‌آمیز و نابودگر شخصیت‌هایش ندارد. درست که همچنان با نقطه‌ی مدنظر فاصله دارد. درست که برای مقدمه چینی جهت رسیدن به نقطه بحران و البته کارگردانی و بازگردانی در نقطه بحران همچنان دور است از سکانس‌هایی که پیشتر در درخت گردو و ماجرای نیمروزها و و حتی لاتاری و مرد بازنده دیده بودیم. درست که ایرادهای اساسی در سریال پابرجاست. اما نکته مهم آنجاست که گویی مهدویان در قسمت دوازده فصل دوم کمی به خودش آمده است. کمی خون و تپش در سریالش جاری کرده است. این همه از چه جهت مهم است؟ از این منظر که شاید مهدویان به این نزول و عقب گرد نیاز داشت تا بیش از پیش متوجه شود که چه ویژگی‌هایی در سینمایش او را مهدویان کرده و چگونه سریال ساختن و تحویل مخاطب دادن او را از چشم مخاطب می‌اندازد.

نکته اینجاست که در این قسمت تازه از سریال، مهدویان تلاشی معنادار کرده تا به روزهای خوش گذشته‌اش بازگردد. شاید که اگر در قسمت‌های بعدی سریال و دیگر آثاری که بناست از او ببینیم، جاری بماند و به سمت پخته‌تر و باحوصله و عمیق‌تر شدن حرکت کند، می‌توان به ادامه فعالیت‌های مهدویان امیدوار ماند. مهمتر از همه اینها آنکه مهدویان راهی جز بلند شدن و دست روی زانو گذاشتن و سراغ روزهای اوجش را گرفتن، ندارد. چرا که مایه افسوس خواهد بود اگر مهدویان فیلمسازی از جنس پر تپش و پر خون گذشته‌اش را فراموش کند و به ورطه خستگی و بی‌حوصلگی بیفتد.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1841776

منبع: خبرآنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۷۵۵۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۳ میلیون دلار برای القای تاریخچه ترور و کشتار به ایران و مذهب شیعه | جعل تاریخ در سریال حشاشین

به گزارش همشهری آنلاین،‌ همان‌گونه که انتظار می‌رفت، سریال حشاشین، با حواشی متعددی که رقم زد، نتوانست به اثر درخور و ماندگاری در حافظه مردم کشورمان تبدیل شود. سریالی که در زمان تولید، با سروصداهای بسیاری همراه شد و عنوان یکی از پرهزینه‌ترین تولیدات جهان عرب را از آن خود کرد.

این سریال، ماه رمضان امسال، از یکی از شبکه‌های اصلی مصر به روی آنتن رفت و در آن کشور نیز واکنش‌های متفاوتی را به خود دید. سابقه تاریخی چنین کارهایی، این شائبه را تقویت می‌کرد که با توجه به فضاسازی فرقه‌ای داستان، باید در انتظار کژراهه‌های روایی بود علی‌الخصوص آن‌که ایران، ابژه این داستان بود و نمی‌توانستیم بپذیریم که کشوری مانند مصر، داستانی در مسیر روایت دقیق و متقن تاریخی از ما داشته باشد.

ساختار مشوش روایت و البته بزرگ‌نمایی‌های اغراق‌آمیزی که می‌خواست این باور را به مخاطب الصاق کند که ایرانی‌ها، پدر داعش هستند، به‌اندازه‌ای ناشی‌گرانه بود که با یک‌بار تماشای صرف چند قسمت از سریال، می‌شد به‌راحتی متوجه آن شد. حشاشین هرچقدر که در زمینه ساختار حرفه‌ای سریال‌سازی، الکن است و بویی از استانداردهای سریال‌سازی جهانی نبرده اما در زیرلایه، به شکلی دقیق، فراتر از رویه ظاهری آن که ایران‌ستیزی است، نوعی شیعه‌ستیزی را در پیش گرفته است.

طبیعی است که در پرداخت داستان‌هایی با مضمون فرقه‌های سیاسی، یک تصویر ظاهری از المان‌های آن فرقه ساخته می‌شود و یک تصویر نیز در زیرلایه مورد نظر است تا توطئه‌ها و منویات حقیقی آن فرقه، به دور از تمایلات سورئالیستی، زمختی خود را نشان دهد. به همین دلیل، حشاشین در شکل ظاهری، به ایران‌ستیزی روی آورده و زیر پرچم حسن صباح، وجوه مدیریتی ایرانیان و تمایل به کشورگشایی‌هایی که دارد را مورد نقد قرار داده است بنابراین همین نقد خزنده نمی‌تواند مخاطب را مجاب کند که با یک روایت درست و تاریخی مواجه بوده است.

اینکه تاریخچه ترور و کشتار به ایران و مذهب شیعه نسبت داده شده تا جزءنگری‌هایی که مبتنی بر رجعت به کتاب خدا و پیامبر به جای امام و ولی‌فقیه است، نمونه‌هایی از جنگ روایتی است که این سریال در خدمت به شیعه‌ستیزی انجام داده است

در پس‌زمینه اما هدف فیلم کلان‌تر است که خوراک مویرگی مکفی در جهت اقناع مخاطب را دارد و آن، گرفتن انگشت اتهام جنایت‌های تاریخی به سمت شیعه بوده است. از جریان داشتن عباراتی چون سر مار را باید زد که به تائید سریال، از آن زمان در مورد حاکمان ایران عنوان شده و امروز نیز شنیده می‌شود تا بهره‌مندی از پرچم سیاه برای فرقه که تداعی‌کننده پرچم داعش است و البته آکسان‌های متعدد بر روی این گزاره که باید با رهبرانمان مشورت کنیم، به‌خوبی موید این مورد است. اینکه تاریخچه ترور و کشتار به ایران و مذهب شیعه نسبت داده شده تا جزءنگری‌هایی که مبتنی بر رجعت به کتاب خدا و پیامبر به جای امام و ولی‌فقیه است، نمونه‌های دیگری از جنگ روایتی است که این سریال در خدمت به شیعه‌ستیزی انجام داده است.

فارغ از این محتوای عجیب و آشکار، سریال، متناسب با هزینه‌کرد و پروژه تبلیغاتی بزرگی که داشته، دستاورد فنی نداشته است. حشاشین را نمی‌توان یک سریال مبتنی بر استاندارد روز این حوزه دانست. کارگردانی به‌واسطه تشتت‌های میزانسن، چندان قابل‌قبول نیست و بازی بازیگران، بیرون‌زدگی‌های فراوان دارد که مخاطب را می‌آزارد.

مجموعه تمام این عوامل سبب شده تا حشاشین، با ساختار جعل تاریخ، موجودیت داشته باشد و این مهم، نه مبتنی بر سندیت واقعی است و نه می‌تواند برداشتی آزاد از یک برهه تاریخی قلمداد گردد. افراط‌گری در جعل تاریخی حوادث به اندازه‌ای زیاد است که مخاطب عام نیز متوجه این میزان عداوت شده و به همین دلیل ارتباط چندانی با آن نمی‌گیرد.

این سریال، نمونه بارز آثاری است که علیرغم تزریق حدود ۱۳ میلیون دلار، نتوانسته آن اثرگذاری اعتقادی و سیاسی را بر روی مخاطب خود داشته باشد. در دنیای امروز، بیشترین میزان تاثیرگذری‌های این‌چنینی، از مجرای مواجهه نرم و زیرپوستی صورت می‌گیرد حال آن‌که حشاشین به‌واسطه عدم‌برخورداری از استانداردهای لازم محتوایی و بصری، نتوانسته مخاطب خود را تحت‌تاثیر قرار بدهد و به همین دلیل، با استقبال قابل‌توجهی از سوی مردم خاورمیانه مواجه نشد.

در ایران نیز این سریال از سوی یک سکوی مطرح و دو سکوی کمتر شناخته شده شبکه نمایش خانگی ارائه شد که با توجه به نظارت پسینی در مورد تولیدات خارجی، خیلی زود بساط این سریال از تمامی پلتفرم ها حذف شد. سریالی که در ایران نیز همپای منطقه، دیده نشد و نتوانست تاثیرگذرای ولو حداقلی هم داشته باشد.

کد خبر 848782 منبع: ایرنا برچسب‌ها خبر مهم فیلم و سریال خارجی